دایون Y7 یک شاسیبلند متوسط ساخت چین است که توسط شرکت خودروسازی ایلیا در ایران مونتاژ میشود. این خودرو به عنوان نسخه ارتقایافته مدل Y5 معرفی شده و از سال ۱۴۰۲ به بازار عرضه گردیده است. تمرکز اصلی تغییرات در بخش موتور و تجهیزات بوده، در حالی که طراحی کلی بدون تفاوت عمده باقی مانده است. دایون Y7 با شاسی مستقل نردبانی، گزینهای برای علاقهمندان به خودروهای آفرود و طبیعتگردی محسوب میشود، هرچند در بازار رقابتی ایران، با چالشهایی مانند طراحی قدیمی روبرو است. این مدل بر پایه پلتفرمی مشابه وانتهای پیکاپ مانند کلوت توسعه یافته و ظرفیت هفت سرنشین را ارائه میدهد.
دایون Y7 در بازار ایران به عنوان یکی از معدود شاسیبلندهای دو دیفرانسیل صفر کیلومتر شناخته میشود. تولیدکننده آن، شرکت دایون چین، بر خودروهای شاسیمستقل تمرکز دارد و همکاری با ایلیا موتورز، این محصول را به گزینهای داخلی تبدیل کرده است. با وجود بهبودهای فنی، این خودرو همچنان در دسته محصولات اقتصادی قرار میگیرد و برای خانوادههای پرجمعیت یا سفرهای خارج جادهای مناسب ارزیابی میشود. قیمت کارخانهای آن در نیمه دوم سال ۱۴۰۲ حدود یک میلیارد و ۶۰۶ میلیون تومان اعلام شده، که آن را در رده قیمتی متوسط قرار میدهد.
طراحی بیرونی دایون Y7 ساده و عضلانی است، اما به استانداردهای روز نزدیک نیست. این خودرو از خطوط صاف و فرمهای قدیمی الهام گرفته که یادآور شاسیبلندهای دهه گذشته مانند نسل اول تویوتا پرادو میباشد. جلوپنجره بزرگ با چراغهای مستطیلی و سپرهای برجسته، ظاهری قدرتمند ایجاد کرده، اما缺乏 هیجان طراحیهای مدرن است. اضافه شدن چراغهای روشنایی روز در نسخه Y7، تنها تغییر قابل توجه نسبت به Y5 محسوب میشود.
در نمای جانبی، رینگهای ۱۷ اینچی با لاستیکهای فاق بلند، ارتفاع مناسب از زمین (حدود ۱۸۲ میلیمتر) را برجسته میکند که برای عبور از موانع آفرود مفید است. ابعاد کلی خودرو شامل طول ۴۷۷۱ میلیمتر، عرض ۱۸۷۰ میلیمتر و ارتفاع ۱۸۲۸ میلیمتر است، که هیبت بزرگی به آن میبخشد. بخش عقب با چراغهای افقی و سپر ساده، هماهنگی کلی را حفظ کرده، اما مواد پلاستیکی ارزانقیمت، حس کیفیت پایینتری القا میکند. این طراحی برای آفرود عملی است، زیرا قطعات سادهتر، تعمیر و سفارشیسازی آسانتری دارند، هرچند برای خریداران شهری ممکن است جذابیت کمتری داشته باشد.
کابین دایون Y7 ساده و کاربردی طراحی شده، اما مانند ظاهر بیرونی، از روندهای مدرن فاصله دارد. داشبورد با خطوط صاف و مواد پلاستیکی سخت، حس قدیمیبودن را منتقل میکند. پنل تهویه دیجیتال با دکمههای لمسی، یکی از تغییرات مثبت نسبت به Y5 است که نمای مدرنتری ایجاد کرده. نمایشگر ۸ اینچی لمسی در مرکز داشبورد قرار گرفته و سیستم صوتی را کنترل میکند، اما کیفیت گرافیکی آن متوسط ارزیابی میشود.
فاصله محوری ۲۷۹۰ میلیمتری، فضای پای مناسبی برای سرنشینان ردیف دوم فراهم کرده و افراد بلندقد میتوانند راحت بنشینند. صندلیهای ردیف سوم تاشو هستند، اما فضای محدودی برای بزرگسالان ارائه میدهند و بیشتر برای کودکان مناسباند. تریم داخلی با چرم مصنوعی مشکی و دوخت قرمز، تلاشی برای بهبود ظاهر است، اما کیفیت مواد کابین پایینتر از رقبا احساس میشود. کنسول مرکزی با دکمههای کنترل انتقال قدرت، کاربری آفرود را آسان کرده، در حالی که فرمان هیدرولیک و صندلی راننده با تنظیم برقی ششجهته، راحتی پایهای را تضمین میکنند. در مجموع، کابین برای سفرهای طولانی عملی است، اما缺乏 لوکسبودن.
دایون Y7 به موتور چهار سیلندر ۲.۴ لیتری توربوشارژ مجهز است که حداکثر قدرت ۲۱۵ اسب بخار در ۵۲۰۰ دور در دقیقه و گشتاور ۳۲۰ نیوتنمتر در ۲۰۰۰ دور در دقیقه تولید میکند. این پیشرانه نسبت به مدل Y5 بهبود یافته و حجم بیشتری دارد، که منجر به عملکرد بهتر در مسیرهای ناهموار میشود. جعبهدنده ششسرعته اتوماتیک با قابلیت تیپترونیک، نیرو را به سیستم دو دیفرانسیل منتقل میکند و سه حالت 2H (دوچرخ سبک)، 4H (چهارچرخ سبک) و 4L (چهارچرخ سنگین) قابل انتخاب است.
قفل دیفرانسیل اتوماتیک عقب، قابلیت آفرود را افزایش میدهد. سیستم تعلیق جلو از نوع جناغی دوبل و عقب مولتیلینک یکپارچه است، که پایداری مناسبی در جاده و خارج جاده فراهم میکند. مصرف سوخت ترکیبی حدود ۱۰.۱ لیتر در هر صد کیلومتر است، با حجم باک ۷۲ لیتر و استاندارد آلایندگی یورو ۵. وزن خودرو ۱۹۹۵ کیلوگرم بوده و حداکثر سرعت آن حدود ۱۸۰ کیلومتر بر ساعت تخمین زده میشود. شتاب صفر تا صد دقیق اعلام نشده، اما بهبود نسبت به Y5 انتظار میرود.
دایون Y7 به کیسههای هوای راننده و سرنشین جلو، ترمزهای دیسکی جلو و عقب با سیستمهای ABS و EBD، سامانه کنترل پایداری الکترونیکی ESC، سامانه کنترل شروع حرکت در سربالایی، قفل دیفرانسیل مکانیکی اتوماتیک، سنسور پایش فشار باد تایرها TPMS، و در نسخه پلاس رادار هشدار نقطه کور، دوربین ۳۶۰ درجه و سنسورهای پارک جلو و عقب مجهز است.
این خودرو دارای صفحه نمایش ۸ اینچی لمسی با سیستم ناوبری و ورودی USB، هشت بلندگو، رینگهای ۱۷ اینچی آلومینیومی، سانروف برقی، گرمکن آینههای جانبی، چراغهای روشنایی روز، سنسور باران، سنسور نور، سیستم ورود بدون کلید، استارت دکمهای، دوربین عقب، پوشش چرمی صندلیها، تنظیم برقی ششجهته صندلی راننده، تهویه الکتریکی با کنترل مستقل ردیف عقب، آینههای تاشو برقی، کروز کنترل، و فرمان هیدرولیک است.
در بازار ایران، دایون Y7 رقبای محدودی در دسته شاسیبلندهای دو دیفرانسیل دارد. لئو MX8 به عنوان یک گزینه تازهوارد، با قابلیتهای آفرود مشابه و قیمت بالاتر، رقابت نزدیکی ایجاد میکند. خودروهای کارکرده ژاپنی مانند میتسوبیشی پاجرو یا تویوتا پرادو، گزینههای باکیفیتتری هستند، اما سن بالاتر و هزینه نگهداری بیشتری دارند. فونیکس تیگو ۸ پرومکس با سیستم تمامچرخ محرک، در رده قیمتی مشابه قرار میگیرد، هرچند ساختار کراساوور آن متفاوت است. پیکاپهای چینی مانند کلوت یا زاگرس نیز به دلیل شباهت فنی، جایگزینهای احتمالی محسوب میشوند، اما برای خریداران شاسیبلند، کمتر جذاباند.
دیدگاه شما؟