رولزرویس سیلور شدو با پیشرانه برقی بازسازی می‌شود

جایگزینی موتورهای احتراق داخلی کلاسیک با پیشرانه‌های الکتریکی نرم و قابل‌اعتماد، فرایندی پیچیده و فراتر از تصور ساده است. مسئله نه فقدان فناوری است و نه دشواری فنی، چرا که شرکت‌های متعددی پیشرانه‌های الکتریکی آماده برای خودروهای کلاسیک ارائه می‌کنند. نکته اصلی اما این است که آیا واقعاً باید چنین تغییری انجام شود یا خیر. به‌عنوان مثال، آیا کسی تمایل دارد یک فراری تستاروسا یا لامبورگینی دیابلو کلاسیک را بدون صدای غرش موتور ۱۲ سیلندر تجربه کند؟ پاسخ قطعا منفی است.

با این حال، در برخی خودروهای کلاسیک، موتور احتراق داخلی تنها وسیله‌ای برای حرکت است و نقش تعیین‌کننده‌ای در شخصیت خودرو ندارد. این رویکرد را می‌توان در موتور V8 مدل L410 با سوپاپ‌های بالا مشاهده کرد که در سدان، کوپه و کروک رولزرویس سیلور شدو بین سال‌های ۱۹۶۵ تا ۱۹۸۰ استفاده شد. این موتور که در دهه ۱۹۵۰ طراحی شده و به دلیل قطر سیلندر ۴.۱ اینچی‌اش L410 نام گرفت، بیش از شش دهه تولید شد. نسخه نهایی آن با دو توربوشارژر قادر به تولید ۵۳۰ اسب بخار قدرت و ۱۱۰۰ نیوتن‌متر گشتاور بود.

متیو پیرسون، مدیرعامل شرکت Evice Technologies در گیلدفورد جنوب لندن، توسعه‌دهنده پیشرانه‌های الکتریکی، در این باره می‌گوید: «قرار نبود موتور برجسته‌ترین بخش خودرو باشد؛ بلکه باید در پس‌زمینه حضور داشته باشد.»

اکنون Evice Technologies با برند Halcyon برنامه بازسازی ۶۰ دستگاه رولزرویس سیلور شدو را دنبال می‌کند، که هر کدام مجهز به پیشرانه الکتریکی ۵۰۰ اسب بخاری و سیستم ۸۰۰ ولتی طراحی خود شرکت هستند. از آغاز طراحی خودروهای رولزرویس، هنری رویس خواستار حرکت خودرو بدون هیچ‌گونه نیروی مکانیکی آشکار زیر کاپوت بود و پیشرانه‌های الکتریکی دقیقاً همین ویژگی را ارائه می‌دهند. پیرسون درباره این پروژه می‌گوید: «این ۵۰۰ اسب بخار نرم‌ترین قدرتی است که می‌توان تصور کرد و کاملاً بی‌صداست. معتقدیم اگر طراحان سیلور شدو به این فناوری دسترسی داشتند، دقیقاً همین را انتخاب می‌کردند.»

پیشرانه Halcyon Silver Shadow که طی دو سال اخیر توسعه یافته، شامل یک موتور نصب‌شده در محور عقب و باتری‌هایی در جلو و عقب خودرو است. این پیشرانه که با نرم‌افزار داخلی Evice کنترل می‌شود، وزنی مشابه موتور احتراق داخلی و گیربکس اصلی دارد و توزیع وزن جلو به عقب خودرو بدون تغییر باقی مانده است. رانندگان می‌توانند بین سه حالت رانندگی انتخاب کنند که هر حالت علاوه بر تغییر نرخ جذب شوک سیستم تعلیق تطبیقی، میزان ترمز احیاکننده هنگام برداشتن پا از پدال را نیز تنظیم می‌کند. نرم‌افزار Evice همچنین پروتکل‌های شارژ AC و DC سیستم ۸۰۰ ولتی و مدیریت حرارتی فعال باتری‌ها را کنترل می‌کند تا در دمای بهینه عملکرد داشته باشند. مشتریان می‌توانند بین بسته باتری با برد ۴۰۲ کیلومتر و نسخه دیگر تا ۴۸۳ کیلومتر انتخاب کنند.

قیمت پایه هر خودرو حدود ۵۷۰ هزار دلار تعیین شده است. انتخاب ۶۰ دستگاه به مناسبت شصتمین سالگرد معرفی سیلور شدو انجام شده است. هر خودرو حدود ۱۲ ماه برای ساخت دست‌ساز زمان نیاز دارد و بیش از ۲۰۰۰ ساعت صرف بازسازی بدنه می‌شود. تغییرات ظریف ظاهری شامل سپرهای عقب بازطراحی‌شده است که در عین مدرن شدن، ظاهر کلی مشابه نسخه اصلی حفظ شده است.

داخل خودرو به‌طور کامل بازطراحی شده و ترکیبی هنرمندانه از مواد و فناوری‌های مدرن با فرم‌هایی که از یک خودروی دهه ۱۹۶۰ انتظار می‌رود ارائه شده است. صفحه نمایش اطلاعات و سرگرمی زیر داشبورد قرار دارد، از Apple CarPlay و Android Auto پشتیبانی می‌کند و به صورت مخفی جمع می‌شود. سایر امکانات مدرن شامل کروز کنترل، دوربین دنده عقب، تهویه مطبوع و صندلی‌های جلو برقی با گرمکن و سردکن هستند.